زومیت | اخبار فناوری، آموزش، راهنمای خرید و بررسی

به بلاک چین (blockchain) می‌توان به عنوان یک دفتر حسابداری نگاه کرد که تمام فعالیت‌ها، نقل و انتقالات، مالکیت ها و ارزش‌گذاری‌های واحدهای پولی دیجیتال را درون خود ثبت و ضبط می‌کند. بلاکچین تعداد محدودی از انتقالات را درون خود دارد که با گذر زمان این مقدار افزایش پیدا می‌کند. بلاک چین کاربردهای بسیار زیاد فراتر از رمز ارز دارد. اما معمولاً فناوری بلاک چین به واسطه بیت کوین شناخته می‌شود و از همان ابتدا بیت کوین توانست افراد زیادی را به خود جلب کند. زیرا هم یک نوآوری انقلابی محسوب می‌شد و هم برای عموم آزاد بود. درواقع، یک شبکه غیرمتمرکز و مستقل که در آن کاربران عادی مسئولیت ضمانت و تایید تراکنش‌ها را بر عهده داشتند. با این حال بلاک چین برای بیتکوین مانند اینترنت است برای ایمیل. یک سیستم الکترونیکی بزرگ که روی آن می‌توان اپلیکیشن ساخت و ارز فقط یکی از آن‌هاست. درواقع بلاک چین بستری است که باقابلیت‌های خاصی که ارائه می‌کند، پتانسیل لازم برای ارائه پاره‌ای خدمات و فناوری‌ها را برای متخصصان فراهم می‌کند. رمز ارز ازجمله اتریوم یکی از این کارکردهاست. ارزهای دیجیتال مانند اتریوم و بیت کوین بااینکه نرم‌افزار مبتنی بر بلاک چین هستند اما تفاوت‌هایی ازلحاظ کاربرد و توانایی با یکدیگر دارند.

رمز ارز چیست؟

رمز ارز‌ها از پروتکل های رمزگرافیکی و یا کد‌های فوق‌العاده پیچیده برای رمز‌گذاری دیتاهای حساس و انتقال آن‌ها استفاده می‌کنند تا معاملات امنی را فراهم کنند. توسعه‌دهندگان رمز‌ ارزها این پروتکل‌‌ها را بر پایه اصول پیچیده ریاضیات و مهندسی کامپیوتر بنا کرده‌اند که آن‌ها را غیرقابل نفوذ می‌کند. این پروتکل‌ها همچنین هویت افراد استفاده کننده از رمز‌ ارز‌ها را مخفی نگه می‌دارد و ردیابی و پیدا کردن آن‌ها را برای هر کسی و هر دولتی دشوار می‌کند. رمز ارزها همچنین برای کنترل شدن غیر متمرکز خود شناخته می‌شوند. این به آن معناست که تمام فعالیت‌ها و ارزش‌های این بازار توسط همان کد‌های پیچیده کنترل و ارزیابی می‌شوند و بانک‌ها و یا مقامات دولت ها کنترلی روی آن‌ها ندارند. ارزهای دیجیتال امکان معامله شدن توسط ارزهای واقعی را نیز دارا می‌باشند و شما می‌توانید در بعضی از مارکت های خاص و صرافی های شناخته شده، مانند بایننس (Binance)، ارز‌های دیجیتال خود را با دلار، پوند، یورو و غیره جایگزین کنید. خطر اصلی در همین مرحله اتفاق می‌افتد جایی که هکر‌ها و بدافزار‌ها امکان بلوکه کردن پول شما را در حین این انتقال دارا هستند.

رمز ارز ها 7 خصیصه کلیدی دارند:

 1- دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارز ها وجود ندارد!

2- غیر متمرکز: رمز ارز ها سرور مرکزی ندارند. آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.

3- همتا به همتا: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آن‌ها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته می‌شوند. اما در دنیای رمز ارز ها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد!

4- نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارز ها یا به تملک درآوردن آن‌ها لازم نیست حتما اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید. شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.

5- بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.

6- رمزنگاری ‌شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری می‌کند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.

7- جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارز ها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری ‌شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند!

تاریخچه رمز ارزها و اهرم در ارز دیجیتال

ارز‎های دیجیتال مدت‌ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل‌ فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. در اوایل دهه 80 میلادی یک رمزنگار آمریکایی با نام David Chaum الگوریتمی را با نام “blinding” طراحی کرد که در رمز‌گذاری مدرن وب امروزی نیز به عنوان هسته مرکزی به کار گرفته می‌شود. این الگوریتم فضایی امن و غیرقابل ردگیری برای انتقال پول بین دو طرف معامله را فراهم می‌کرد و یک پول الکترونیکی با نام blinded money برای انتقالات استفاده می‌شد. در اواخر دهه 80 Chaum به هلند نقل مکان کرد و سعی در تجاری سازی blinded money داشت و شرکتی با نام DigiCash را در آنجا تاسیس نمود و واحدهای پولی را بر پایه الگوریتم طراحی شده خودش به کار می‌گرفت.

برخلاف بیت کوین و اکثر ارز‌های دیجیتال امروزی، blinding money و این کمپانی کنترل غیر متمرکز نداشتند و درست مثل بانک‌ها عمل می‌کردند. شاید این یکی از دلایلی بود که در حال حاضر چیزی از این موضوع و این کمپانی نمی‌شنویم. بعد از فشار‌های بانک مرکزی هلند برای محدود کردن معامله DigiCash  تنها با بانک‌های رسمی و همکاری ناموفق با مایکروسافت برای پرداخت‌های درون ویندوز با استفاده از این پول الکترونیکی، DigiCash کم کم در اواخر دهه نود میلادی رو به ورشکستگی و فراموشی حرکت کرد. در همان زمان یکی از دستیاران Chaum با نام Nick Szabo پولی با نام Bit Gold را اختراع کرد که از سیستم بلاک چین استفاده می‌کرد و پایه و پدر رمز‌ ارزهای امروزی بود، ولی درست مثل DigiCash هیچگاه معروف نشد و به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.

بعد از DigiCash مطالعات در زمینه این نوع از پول گسترش یافت و یکی از مهم‌ترین و قابل توجه ترین پول های اینترنتی رایج آن زمان که در آمریکا استفاده می‌شد، e-gold نام داشت. e-gold توسط یک شرکت تکنولوژی واقع در فلوریدا با نام مشابه ساخته شده بود و خدماتی برای خریداران طلای الکترونیکی ارائه می‌داد. کاربران می‌توانستند این پول را خرید و فروش کنند و در ازای آن طلای واقعی و یا دلار دریافت کنند. gold در دوران اوج خودش در سال‌های 2005 و 2006 میلیون‌ها اکانت فعال داشت و همین موضوع باعث شد که هکرها یک مکان فوق‌ العاده برای به دست‌ آوردن و دزدیدن پول را پیدا کنند. از بین رفتن میلیون ها سرمایه و مشکلات قانونی که هر ثانیه بر سر این کمپانی سرا زیر می‌شد در نهایت باعث شد که فشار بیش از حد وارد بر e-gold کار خودش را بکند و این پول مجازی نهایتا در سال 2009 به طور کامل بسته شد.

بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال مدرن شناخته می‌شود که دارای کنترل غیرمتمرکز بود و برای تبادلات مالی مورد استفاده قرار می‌گرفت. بیت کوین برای اولین بار در یک مقاله نوشته شده توسط Satoshi Nakamoto به دنیا وارد شد. در اوایل سال 2009 Nakamoto بیت کوین را وارد بازار کرد و گروهی از افراد مشتاق و توسعه‌دهندگان شروع به تبادل و استخراج بیت‌ کوین کردند. در اواخر سال 2010 میلادی تعداد دیگری از رمز‌ ارزها مانند Litecoin نیز وارد کار شده بودند. در اواخر سال 2012 وردپرس اولین کمپانی بزرگی بود که پرداخت هزینه‌ها با بیتکوین را به رسمیت شناخت و از آن بهره برد. در ادمه کمپانی‌های دیگر مثل مایکروسافت، Expedia و… بیت کوین را وارد معاملات خود کردند و هم اکنون صد‌ها کمپانی بزرگ و کوچک از مهم‌ترین و معتبر ترین رمز ارز دنیا برای پرداخت‌های خود استفاده می‌کنند. بعد از ظهور بیت کوین تعداد زیادی ارز‌های دیجیتال دیگر وارد بازار جهانی شدند.

سودآوری رمز ارزها

این موضوع را باید در نظر داشت که بسیاری از افراد از طریق رمز ارز وعده ثروت یک شبه می‌دهند. باید مراقب باشید که گول افرادی سودجو را نخورید. درست است سرمایه‌گذاری در رمز ارز ممکن است درآمدی بیشتر از بورس اوراق بهادار یا صندوق سرمایه گذاری داشته باشد. شما ممکن است با 1000 دلار سرمایه‌گذاری در بیت کوین، اتریوم و … در یک سال بیش از 300 درصد سود کسب کرده باشید. با این حال باید اذعان داشت که وقتی صحبت از ارزهای رمزنگاری شده می‌شود شک و تردید زیادی وجود دارد که بازدهی آن فقط برای یک سال است و چشم‌اندازی از آینده آن وجود ندارد. اما شواهد تاکنون نشان داده است که ارزهای رمزنگاری شده واقعی هستند و به طور فزاینده‌ای تولید می‌شوند تا بمانند.

بنابراین توصیه می‌شود اگر در مرحله حدس و گمان به سر می‌برید سرمایه‌گذاری کوچک در این مقوله کنید چون می‌توانید درآمد زیادی کسب کنید. اگر بتوانید با صرف اندک پول از این طریق درآمد زیادی را کسب کنید برنده هستید و اگر سرمایه خود را ازدست دادید شکست سنگینی نخورده‌اید. اگر با منابع معتبر در زمینه آموزش کسب درآمد از طریق رمز ارز آشنایی داشته باشید همگی متفق القول هستند که سرمایه‌گذاری در رمز ارز ثروتی یک شبه نیست و مستلزم زمان و هزینه برای کسب مهارت و تجارت در آن است.

در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم‌ترین روش‌های کسب درآمد از رمز ارز هستند می‌پردازیم.

ماینر چیست؟

دستگاه ماینر یا Asic اصطلاحی است که برای دستگاه‌های استخراج رمزارزها به‌کار برده می‌شود و درحال حاضر این دستگاه‌ها بسیار متنوع هستند. در سراسر جهان افرادی که به کار استخراج رمزارزها اعم از بیت‌کوین یا سایر ارزهای رمزنگاری شده مشغول هستند، ماینر می‌گویند و آن‌ها تلاش می‌کنند با استفاده از ابزارهای متنوع استخراج به تعداد بیشتری از رمزارزهای استخراج نشده دست یابند و با فروش آنها به سود و درآمدزایی دست پیدا کنند. به طور کلی ماینینگ فرآیند تأیید تراکنش‌های رمزارزها و ثبت آنها در دفتر کل توزیع استخراج است. این فرآیند به غیرمتمرکز سازی شبکه رمزارزها و افزایش امنیت شبکه کمک می‌کند و در نهایت رمزارز جدید ایجاد می‌کند. به شکل کاملاً ساده تراکنش‌های تأیید شده در بلوک‌ها جمع می‌شوند و برای اضافه شدن این بلوک‌های تازه به زنجیره بلوک‌های موجود یک پازل کدگذاری وجود دارد که از پیچیدگی‌های بالایی برخوردار است و باید حل شود. هر سیستمی که این پازل را حل کند پاداش می‌گیرد.

برای انجام فرآیند ماینینگ به چه چیزهایی نیاز است؟

اگر دشواری استخراج و هزینه‌های استخراج بیت‌کوین برای شما مشکلی ایجاد نمی‌کند، برای ورود به دنیای ماینرها سه مرحله قابل اجرا وجود دارد:

• خرید دستگاه استخراج
• بکارگیری یک کیف پول امن و مناسب
• پیوستن به یک استخر برای انجام فرآیند استخراج

در ادامه به ماینینگ و ترید ارز دیجیتال که دو روش از مهم‌ترین روش‌های کسب درآمد از رمز ارز هستند می‌پردازیم.

اگر شخصی از شما بپرسد «بازار کریپتو چیست؟» چه پاسخی برای او دارید؟ ساده‌ترین تعریف را چگونه می‌توانیم توضیح دهیم تا همه آن را درک کنند؟ اگر شما سرمایه‌گذاری باشید که مدت‌های زیادی در مارکت حضور داشته‌اید، قطعا می دانید بازار کریپتو پیچیده است! اما چطور می‌توان این پیچیدگی را ساده کرد؟

بیایید برای درک عمیق‌تر بازار کریپتو سفری در این دنیای پیچیده و جذاب داشته باشیم تا در نهایت بتوانیم مفهومی ساده و روان برای توضیح آن پیدا کنیم. سفر ما از کجا باید شروع شود؟ چه زمانی این بازار شکل گرفت؟

همه چیز با بیت کوین شروع شد:(چطور وارد بازار ارز دیجیتال شویم)

بیت کوین اولین ارز دیجیتال موفق در دنیای رمزنگاری شده است که می‌تواند بهترین نمونه برای بررسی منظور ما از «بازار کریپتو» باشد. زمانی که ساتوشی ناکاموتو، خالق مرموز Bitcoin، این ارز دیجیتال را به صورت عمومی معرفی کرد، ایده خود را تقریبا این چنین توضیح داد:

بیت کوین یک ارز همه‌منظوره برای جایگزینی یا تقویت ارزهای فیات صادر شده توسط دولت‌ها ایجاد شد.

به عبارتی ایده او این بود که بتوانیم به مغازه لباس‌فروشی برویم و به همان راحتی که با کارت اعتباری خرید می‌کردیم، با انتقال بیت کوین هزینه خرید را پرداخت کنیم. با پیشرفت تکنولوژی استفاده از پول‌های کاغذی بسیار کاهش یافته است.

در نتیجه می‌توان گفت منطقی است تا ارز جدیدی داشته باشیم که از پیشرفت‌های فناوری محاسباتی و شبکه‌ای بهره ببرد و مصرف‌کنندگان را از محدودیت‌های ارزهای دولتی و کارت‌های بانکی با قوانین و مقررات رها کند.

علاقه‌مندان به ارزهای دیجیتال برای توصیف آینده پول دیجیتالی که آرزوی آن را دارند عبارت کوتاهی را به‌کار می‌برند: «خرید یک فنجان قهوه با بیت کوین».

با گذشت زمان آینده‌ای که دوستداران بیت کوین برای آن متصور شده بودند، رخ داد. پلتفرم‌های آنلاینی به‌وجود آمدند تا افراد بتوانند خرید و فروش بیت کوین را خیلی راحت‌تر از گذشته انجام دهند؛ حتی امکان تبدیل بیت کوین به فیات نیز امکان‌پذیر شد.

توسعه این پلتفرم‌های آنلاین یا همان صرافی‌های ارز دیجیتال باعث شد تا خرید و فروش بیت کوین با ارزهای فیات رایج شود؛ به این صورت که مقداری از دارایی خود را به بیت کوین تبدیل می‌کردند و منتظر افزایش قیمت آن می‌ماندند تا در نهایت کوین‌های خود را بفروشند و سودی به جیب بزنند.

حال بیت کوین علاوه بر هدف اصلی خود به عنوان یک ارز دیجیتال، به یک دارایی با ارزش برای سرمایه‌گذاری نیز تبدیل شده است.

پلتفرم‌های آنلاین معاملات و سرمایه‌گذاری‌ها روی بیت کوین، محبوبیت این ارز دیجیتال را بیشتر از پیش افزایش دادند و در نهایت به سمت تشکیل بازار کریپتو سوق داده شدند؛ طوری که حجم بازار در حال حاضر برابر با 858 میلیارد دلار است!

در چند هزار ضرب کنید!

از سال 2009 که بیت کوین شروع به‌کار کرد تاکنون هزاران ارز دیجیتال توسعه یافتند و هر یک از آن‌ها هدف اصلی خاصی دارند. البته قابل ذکر است که به هر یک از آن‌ها به دید سرمایه‌گذاری می توان نگاه کرد؛ در صورتی که پروژه ارزش سرمایه گذاری کردن را داشته باشد.

بیت کوین صنعتی جدید را به دنیا معرفی کند و  توانست بازارهای اقتصادی بزرگ جهان را کنار بزند؛ همین موضوع باعث شد تا رهبران بازارهای اقتصادی بزرگ مجبور شوند پیشرفت آن را تماشا کنند و برای ورود به بازار کریپتو و این دنیای جذاب و پرمخاطب به دنبال رویکردهای نو و متفاوت باشند.

در حال حاضر تیم‌های استارتاپی و سازمان‌های کوچک و بزرگ بسیار زیادی در حال عرضه کوین‌ و توکن‌ خود به بازار کریپتو هستند. برخی از این تیم‌ها با ارائه فناوری‌های جدید و نوآورانه تلاش می‌کنند تا دنیای بلاک چین را بهبود ببخشند، بعضی دیگر توسط تیم‌ها و افراد سرشناس و خوبی پشتیبانی می‌شوند؛ بعضی افراد سودجو نیز با ساخت پروژه‌های اسکم به دنبال خرابکاری و کلاهبرداری هستند که باید مراقب چنین پروژه‌هایی باشید.

در کل تمام این پروژه‌ها با اهداف خاص و در حوزه‌های مختلفی مانند سرمایه‌گذاری، امور مالی، NFTها، قراردادهای هوشمند و…، همچنین خریداران و فروشندگان، بازار کریپتو را تشکیل می‌دهند. تمام پروژه‌های کریپتویی با وجود سرمایه‌گذاران و معامله‌گران در کنار هم می‌توانند باعث جذابیت این دنیای اغواکننده و محبوب شوند.

تفاوت بازار کریپتو با سایر بازارها

بازارهای مالی انواع متفاوتی دارند که ویژگی دارایی‌های هر یک از آن‌ها و معامله‌گران مشخصات هر بازار را تعیین می‌کنند؛ بازار کریپتو، فارکس(بازار تبادل ارز خارجی)، سهام، اوراق قرضه، کالا و… نمونه‌هایی از محبوب‌ترین بازارهای مالی هستند. 

از آنجا که هنوز برای بازار کریپتو قانون‌گذاری شفافی انجام نشده است، می‌توان گفت هر دارایی که در این بازار آزاد و قانون‌گذاری نشده مبادله شود، می‌تواند دارای نوسانات زیادی باشد. در نتیجه بارزترین و مهم‌ترین ویژگی این مارکت نوسانات زیاد آن است.

آیا نوسانات در یک بازار به عنوان ویژگی منفی شناخته می‌شود؟ خیر – قطعا چنین نوساناتی در یک بازار نمایانگر دید منفی نخواهد بود. هر بازار قدرتمندی در ابتدای تولد و سال‌های اولیه شکل‌گیری با چنین نوساناتی روبه‌رو شده است. به عنوان مثال، بازار طلا در سال 1969 که اوایل شکل‌گیری‌اش بود و هنوز قانون‌گذاری نشده بود، نوسانات زیادی را تجربه کرد.

درک ارزش و روش انتقال ارزش در بازار کریپتو

همانطور که گفتیم یکی از ویژگی‌های این بازار نوسانات زیاد آن است، اما چرا نوسان در بازار کریپتو بیشتر از سایر بازارها است؟ یکی از مشکلاتی که باعث به وجود آمدن نوسانات می‌شود، تفاوت در درک ارزش ذاتی ارزهای دیجیتال به عنوان هدف اصلی ساخته شده آن‌ها، همان ایده «خرید یک فنجان قهوه با بیت کوین» یا انتقال ارزش با مفهوم ذخیره ارزش است.

ذخیره ارزش مفهومی است که می‌گوید: کالا یا دارایی خاصی در آینده، با توجه به پیش‌بینی‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ در نتیجه عملکرد افراد شامل پس‌انداز و تبادل آن با کالاها یا خدمات می‌شود.

هر شی یا مفهومی که به عنوان انتقال دارایی از هر صورتی به شکل یک کالا بین دو معامله‌گر انجام شود را انتقال ارزش می‌گویند که ایده اصلی ارزهای دیجیتال در بازار کریپتو نیز همین موضوع است.

با توجه با این تعریف‌ها بی‌ثباتی بازار ارزهای دیجیتال، مخصوصا بیت کوین را می‌توانیم به ابهامات بحث ذخیره ارزش ربط دهیم؛ اما در بخش انتقال ارزش تا حدود زیادی می‌توانیم بگوییم موفق شده‌اند.

تغییر قیمت در بازار کریپتو

تغییر قیمت در بازار کریپتو همانند سایر بازارها یک عامل بسیار مهم دارد: تفاوت بین عرضه و تقاضا. این تفاوت بین عرضه و تقاضا در هر حرکت بازار کاملا مشهود است؛ به عبارتی ساده‌تر، «عرضه» کل ارزهای دیجیتال یا همان دارایی‌های افرادی است که تمایل به فروش آن‌ها دارند و افرادی که این دارایی‌ها را خریداری می‌کنند «تقاضا» را تشکیل می‌دهند.

حال با توجه به این تعاریف می‌توانیم بگوییم حرکت قیمت در بازار کریپتو به اختلاف بین عرضه و تقاضا بستگی دارد؛ هر چه این اختلاف بیشتر شود، تغییرات و حرکت بازار نیز بیشتر می‌شود. چه چیزی باعث می‌شود عرضه یا تقاضا بیشتر شود؟ دلیل این اختلاف و تحرکات بازار چیست؟

بررسی دلایل تحرکات

بازار کریپتو سیستمی پیچیده دارد؛ این سیستم وابسته به سرمایه‌گذاران کوچک و بزرگ که در مورد طیف وسیعی از دارایی‌ها برای سرمایه‌گذاری یا معامله به صورت ناهماهنگ تصمیم می‌گیرند. این تصمیم‌گیری بر چه اساسی نهایی می‌شود؟

اطمینان سرمایه‌گذاران به ثبات در سرمایه‌گذاری‌های آینده خود، نقشی اساسی در صعود یا نزول یک بازار دارد. افراد قطعا نسبت به دارایی که آن‌ها را به رویاهای بزرگ خود برساند، بیشتر رغبت نشان می‌دهند و این باعث افزایش قیمت یک ارز دیجیتال خواهد شد.

در عین حال اگر دلیلی پیدا شود که یک ارز دیجیتال می‌تواند در آینده عملکرد بدی از خود نشان می‌دهد، سرمایه‌گذاران رغبتی به خرید آن نشان نمی‌دهند؛ برخی از این دلایل شامل:

• هک شدن یک صرافی یا کیف پول
• تغییرات رود مپ یک پروژه
• سیاست‌های مالی و دولتی
• نگرانی‌های قانونی
• و…

اگر طی چند سال اخیر، خرید ارز دیجیتال را تجربه یا اخبار حوزه کریپتوکارنسی را پیگیری کرده باشید، احتمالاً با فناوری بلاک چین آشنایی دارید. در جستجو‌هایی که برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد Blockchain انجام داده‌اید، حتماً با تعریف زیر روبه‌رو شده‌اید: بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده، غیرمتمرکز و عمومی است. هر چند این تعریف ساده است اما می‌تواند برای شما بسیار نامفهوم باشد. به همین دلیل در این مقاله به زبانی ساده تکنولوژی شگفت انگیز بلاک چین را تعریف می‌کنیم و مزایای آن را بررسی خواهیم کرد.

بلاکچین چیست؟ 

بلاک چین (Blockchain) از دو کلمه بلاک (Block) و چین (Chain) تشکیل شده است. معنای لغوی بلاک چین، زنجیره بلاک (زنجیره بلوک) است؛ زمانی که در مورد زنجیره و بلاک در بلاکچین صحبت می‌کنیم، در واقع در مورد زنجیره‌‌ایی از اطلاعات دیجیتالی صحبت می‌کنیم و هر بلاک این اطلاعات را در خود نگهداری می‌کند.

در یک تعریف کلی، می‌توانیم بگوییم بلاک چین یک دفتر کل توزیع شده، غیرمتمرکز و اشتراکی است که به صورت زنجیره‌ای از سوابق بنام بلاک ساخته شده است. هر بلاک در این زنجیره، مسئول ذخیره‌سازی نوعی از اطلاعات (مانند سوابق معاملات) است.

هر بلاک اطلاعات مربوط به معاملات مانند تاریخ، زمان، مبلغ خرید شما از سایت و اطلاعات فروشندگان و خریداران در معاملات را ذخیره می‌کند. به جای استفاده از نام واقعی شما در معاملات، خرید شما بدون هیچ گونه اطلاعات هویتی و با استفاده از امضای دیجیتال منحصر به فرد انجام می‌شود. برای مثال، در سایت دیجی کالا با استفاده نام کاربری، خرید شما ثبت می‌شود. هر بلاک کد منحصر به فردی به نام هش را ذخیره می‌کند که برای تشخیص هرگونه فعالیت در بلاک چین است.

به عنوان مثال، فرض کنید شما قبلاً از دیجی کالا محصولی را خریداری کرده‌اید، بعد از مدتی، مجدد تصمیم می‌گیرید که یک خرید دیگر انجام دهید. حتی اگر جزئیات خرید جدید شما با خرید قبلی‌تان تقریباً یکسان به نظر برسد، سایت دیجی کالا می‌تواند 2 خرید شما را از هم جدا کند؛ بنابراین، به دلیل کدهای منحصر به فردی که در بالا به نام هش عنوان شد، ما می‌توانیم بلاک‌ها را از هم جدا کنیم.

مثالی که در بالا برای ذخیره یک خرید واحد از دیجی کالا عنوان شد، در واقعیت با بلاک در بلاک چین کمی متفاوت است. یک بلاک روی بلاک چین حجم خاصی از داده را می‌تواند ذخیره کند. این بدان معناست که بسته به اندازه معاملات، یک بلاک واحد می‌تواند چند هزار تراکنش را در خود جای دهد.

چرا به بلاکچین نیاز داریم؟ 

در سال‌های اخیر افراد زیادی با هدف کسب سود وارد بازار ارز دیجیتال شدند. این بازار پرنوسان هرچند با سودهای زیادی همراه است، اما برخی نیز متحمل ضررهای مالی زیادی می‌شوند. یکی از مهم‌ترین دلایل عدم موفقیت در این بازار، عدم داشتن دانش کافی در این حوزه است. بازار رمزارزها نیز مانند سایر بازارها دارای اصطلاحات مخصوص به خود است. متاسفانه افراد زیادی هستند که با این اصطلاحات چندان آشنا نیستند و به درستی کاربرد آن‌ها را نمی‌دانند. یکی از اصطلاحات دنیای ارزهای دیجیتال، Token است که گاهی به اشتباه به جای کوین یا اشاره به برخی از انواع ارز دیجیتال استفاده می‌شود. در این مطلب به این سوال پاسخ خواهیم داد که توکن چیست و کاربردهای آن صحبت خواهیم کرد.

آشنایی با توکن (Token) و عرضه اولیه آن

Token یکی از اصطلاحات ارز دیجیتال است که به یک رمزارز منحصربه فرد یا ارزهای دیجیتال اشاره دارد. توکن‌ها دارایی‌ها یا ابزارهای قابل تعویض و قابل مبادله‌ای هستند که بلاکچین‌ مخصوص به خود را ندارند. Tokenها معمولاً از طریق فرآیند استاندارد عرضه اولیه کوین (ICO) ایجاد می‌شوند و می‌توانند برای مقاصد سرمایه‌گذاری، ذخیره ارزش یا خرید از آن‌ها استفاده کرد.

 هدف از ساخت توکن 

یکی از مهمترین دلایل ساخت این ارز توسط پروژه‌ها، کاهش هزینه‌ها است. زیرا ساخت Token در بستر ارزهای دیجیتال نیازمند صرف هزینه‌های زیادی نیست. از طرف دیگر با استفاده از عرضه اولیه می‌توان سرمایه مورد نیاز برای فعالیت شرکت را جمع کرد.

یکی دیگر از دلایلی که شرکت‌ها به جای ساخت بلاکچین مخصوص خود، Token ایجاد می‌کنند این است که ساخت آن، راحت است. شرکت‌ها با به کار گرفتن افرادی که دانش برنامه‌نویسی دارند و با قراردادهای هوشمند به طور نسبی آشنا هستند می‌توانند توکن خود را ایجاد کنند.

از طرف دیگر کار کردن بر بستر ارزهای دیجیتال امن و بزرگ مانند اتریوم، امنیت لازم را برای بسیاری از شرکت‌ها فراهم می‌کند. زیرا با افزایش تعداد کاربران یک شبکه بلاکچینی، امنیت آن نیز افزایش پیدا می‌کند.

کاربردهای توکن

Tokenها بر پایه خصوصیات و عملکردهایشان کاربردهای مختلفی دارند. مهم‌ترین کاربرد Token جذب سرمایه و برگزاری ICO است. توکن‌ها  به روش‌های مختلفی مانند مالکیت دارایی دیجیتال، حسابداری برای اقدامات دیجیتالی، اطمینان از امنیت شبکه و … می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند. 

توکن‌ها، ارزهای دیجیتال و آلت کوین‌ها

اصطلاح Token اغلب به اشتباه به جای دو کلمه رمزارز و آلت کوین استفاده می‌شود. اما این اصطلاحات از یکدیگر متمایز هستند.

آلت کوین‌ها ارزهای رمزنگاری شده جایگزینی هستند که پس از موفقیت عظیمی که بیت کوین به دست آورد راه اندازی شد. آلت کوین‌ها به عنوان جایگزین‌های پیشرفته بیت کوین راه اندازی شدند که ادعا می‌کنند در برخی از موارد به بیت کوین برتری دارند و نقاط ضعف آن را پوشش می‌دهند.

لایت کوین (LTC)، بیت کوین کش (BCH) و دوج کوین (DOGE) از نمونه‌های رایج آلت‌کوین‌ها هستند. اگر چه هر کدام از این آلت کوین‌ها توانسته‌اند تا حدی به موفقیت برسند،اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند محبوبیتی شبیه به بیت‌کوین کسب کنند. آلت کوین‌ها برخلاف توکن‌ها دارای بلاکچین اختصاصی خود هستند و در درجه اول به عنوان یک بستر برای پرداخت‌های دیجیتال استفاده می‌شوند.

 توکن مثلی و غیر مثلی 

Tokenها را در حالت کلی می‌توان به دو دسته توکن‌های «مثلی» و «غیرمثلی» تقسیم کرد. به توکن‌های مثلی توکن «تعویض‌پذیر» (Fungibile) و به توکن‌های غیر مثلی توکن «تعویض‌ناپذیر» (None-Fungible Token) نیز گفته می‌شود. تعویض‌پذیری یکی از ویژگی‌های توکن‌ها است که به بیان ساده به این معنی است که یک واحد مشخص از آن نوع Token، هیچ تفاوتی با واحدی دیگر از آن ندارد.

به عبارت ساده، یک دلار همیشه یک دلار است و بیت کوین همیشه بیت کوین است. شما می‌توانید اسکناس‌های 10 دلاری را با فرد دیگری مبادله کنید و هر کدام از شما همچنان همان ارزش را در کیف پول خود خواهید داشت. قابلیت تعویض‌پذیری به این معنی است که یک ارز دیجیتال و دارایی خاص ارزشمندتر یا کمیاب‌تر از بقیه نیستند. در صورتی که این چنین باشد، کل اکوسیستم را مختل می‌کند و معاملات روزمره را با مشکلات بزرگی مواجه خواهد کرد.

Tokenهای مثلی را می‌توان برای خرید، فروش و معاملاتی که در آن‌ها به واحدهای مثل هم توکن‌ها نیاز است، استفاده کرد. در مقابل از Tokenهای غیر مثلی در مواردی استفاده می‌شود که نیاز است هر واحد از Token منحصر‌به‌ فرد باشد مانند بازی‌های بلاک چینی جدید و آثار هنری دیجیتال.

انواع توکن 

توکن‌ها بر حسب نوع به چند دسته گوناگون تقسیم می‌شوند. دسته‌بندی‌های مختلفی برای توکن‌ها وجود دارد، اما در حالت کلی Tokenها را می‌توان به چهار دسته زیر تقسیم‌بندی کرد:

 توکن‌های کاربردی (Utility Token)  

Tokenهای کاربردی نوع محبوبی از نمونه‌های قابل تعویض هستند که به تعداد محدودی عرضه می‌شوند و از آن‌ها می‌توان برای پرداخت هزینه‌ها، خرید کالا و دریافت خدمات در یک یا چند پروژه خاص استفاده کرد.

 معروف‌ترین نمونه Token کاربردی اتر است که تمام تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند را در شبکه اتریوم تامین می‌کند. همانطور که قبلاً گفتیم اتریوم را می‌توان به عنوان وسیله پرداخت استفاده کرد، با این حال، هدف اصلی آن استفاده در بلاک چین است.

 توکن‌های اجتماعی (Social Tokens)

Tokenهای اجتماعی نوع بسیار جالبی از دارایی هستند که اخیراً در فضای رمزنگاری محبوبیت زیادی به دست آورده‌اند. همچنین باعث شده‌اند تا مردم با مفهوم Token بیشتر آشنا شوند. توکن‌های اجتماعی توسط اعتبار یک فرد، برند، باشگاه ورزشی یا هر جامعه‌ای پشتیبانی می‌شود. از آنها می‌توان به‌عنوان توکن‌های طرفداری (Fan Token) برای خرید محتوای اضافی، کالاها یا فقط برای حمایت از جامعه مورد علاقه استفاده کرد.

وقتی کاربر روی سکه‌های اجتماعی سرمایه‌گذاری می‌کند در واقع، در یک جامعه سرمایه‌گذاری می‌کند، با این انتظار که این جامعه در طول زمان رشد کرده و ارزشمندتر خواهد شد.

توکن‌های اوراق بهادار (Security token)

در مقابل جمع‌آوری پول با Tokenهای کاربردی، سایر ICOها تصمیم گرفتند که کمپین‌های جمع‌آوری سرمایه را به صورت آشکار اعلام کنند و از مقررات پیروی کنند. اینگونه بود که توکن‌های امنیتی متولد شدند. در اصل یک گواهی سهام دیجیتال است که مالکیت دارنده آن را روی بلاکچین ثبت می‌کند.

توکن حاکمیتی (Governance token)

توکن حاکمیتی نوعی دارایی رمزنگاری است که به دارندگان آن حق تصمیم‌گیری در مورد پروتکل پروژه، محصول و ویژگی‌های آن را اعطا می‌کند. دارندگان می‌توانند بر تصمیم‌گیری‌های درون پروژه مانند پیشنهاد یا تصمیم‌گیری در مورد ویژگی‌های جدید، تغییر مدل‌های توزیع Token و حتی بازسازی خود سیستم حاکمیتی تأثیر بگذارند. 

توکن پرداخت (Payment token)

هدف از ایجاد این نوع ، پرداخت هزینه خدمات و کالا است. دارندگان این ارزها می‌توانند با استفاده از توکن پرداخت در فضای اینترنت محصولات مورد نظر خود را بخرند و یا هزینه لازم را برای دریافت خدمات خاص را با پرداخت کنند.

مهم‌ترین پرسش برای افرادی که برای اولین بار نام ارز رمزنگاری‌شده را می‌شنوند، این است که بیت کوین چیست؟ همچنین افرادی که از ارز دیجیتال بیت کوین به عنوان ابزار سرمایه‌گذاری یا ترید استفاده می‌کنند نیز اطلاعات ناقصی در مورد فناوری و تکنولوژی مورد استفاده در بیت کوین دارند. اگر سوالاتی مانند نحوه کارکرد بیت کوین، نحوه خرید و فروش بیت کوین، روش‌های استخراج بیت کوین، تاریخچه قیمت بیت کوین، روش‌های کسب درآمد از بیت کوین  غیره ذهن شما را به خود مشغول کرده، در ادامه این مقاله با میهن بلاک‌چین همراه باشید؛ چرا که قصد داریم به تمام این سوالات پاسخ دهیم و مطالب متعددی درباره اولین رمزارز تاریخ بشر بگوییم.

بیت کوین چیست؟

بیت کوین (Bitcoin) اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز است که با نماد BTC یا ? شناخته می‌شود. این رمزارز توسط هیچ نهاد دولتی اداره نمی‌شود و تنها 21 میلیون واحد از آن وجود دارد. سایت رسمی بیت کوین Bitcoin.org است که در سال 2008 توسط ساتوشی ناکاموتو خریداری شده است. برخلاف پول‌هایی مانند ریال، دلار و یورو که امروزه در دسترس ما قرار دارند و توسط دولت‌ها ایجاد شده و حکومت‌ها بر آن نظارت دارند، ارز دیجیتال بیت کوین توسط هیچ دولتی ایجاد نشده و یک ارز دیجیتال یا ارز رمزنگاری شده است که به‌صورت غیرمتمرکز می‌تواند توسط افراد مختلف در سرتاسر جهان مدیریت شود. افرادی که در شبکه بیت کوین فعالیت می‌کنند نیز توسط فرد یا نهاد خاصی انتخاب نمی‌شوند و تصمیم برای فعالیت در این شبکه، کاملا داوطلبانه و اختیاری است.

بیت کوین به دلیل نوسانات قیمتی منحصربه‌فرد و سود هنگفتی که به سرمایه‌گذاران اولیه خود داده بر سر زبان‌ها افتاده و توجه علاقه‌مندان به بازارهای مالی را به خود جلب کرده است. اما حیف است که اطلاعات ما از این پدیده نوظهور در حد ابزاری برای کسب ثروت محدود بماند. برای اولین بار است که در تاریخ بشر  پولی خلق شده که هیچ پشتوانه سیاسی ندارد و توسط نهاد مالی یا پولی دولتی راهبری نمی‌شود.

اگر بخواهیم تعریفی فنی‌تر برای بیت کوین ارائه بدهیم، باید بگوییم بیت کوین یک ارز رمزنگاری شده همتابه‌همتا است که به صورت غیرمتمرکز اداره می‌شود و تمام سابقه آن به صورت زنجیره‌وار، بر روی دفتر کلی به نام بلاک چین ذخیره می‌شود. مهم‌ترین و برجسته‌ترین ویژگی‌های بیت کوین این موارد هستند: بیت کوین قابل سانسور نیست، امکان بیش از یک بار خرج کردن آن وجود ندارد و تراکنش‌های آن در هر زمان و هر مکانی قابل انجام هستند.

 بیت کوین چه کاربردی دارد؟ 

ارز دیجیتال بیت کوین دو کاربرد اساسی دارد؛ کاربرد پول و ابزاری برای انتقال ارزش، به این صورت که افراد بتوانند با آن کالاهای مورد نیاز خود را خریداری کنند. کاربرد بعدی ابزاری مانند طلا برای ذخیره ارزش است.  افراد با خریداری آن می‌توانند ارزش دارایی خود را حفظ کنند و از تورم در امان بمانند.

چرا انسان پول را خلق کرد؟

برای شناخت بهتر بیت کوین، نیاز است که نیم‌نگاهی گذرا به سرگذشت پول بیندازیم. از زمانی که انسان زندگی اجتماعی خود را آغاز کرد، برای تامین نیازهای خود به تعامل با سایر افراد احتیاج پیدا کرد. مبادله کالا به کالا یا معاملات پایاپای اولین شکل انتقال ارزش بود.

فقدان یک ابزار واحد برای سنجش ارزش کالا و خدمات، اتلاف وقت و انرژی از جمله مشکلات این سیستم بود، بنابراین بشر به فکر ایجاد یک راه حل برای این معضل افتاد و مفهومی به‌عنوان پول به‌عنوان واسطه خلق شد.

پول باید چیزی می‌بود که نگهداری و جابه‌جایی آن آسان باشد و به راحتی فاسد نشود. پس از انتخاب انواع کالاها که چنین مشخصاتی را داشتند، انسان از سکه‌های فلزی به عنوان پول استفاده کرد. این سکه‌ها عموما از فلزاتی کمیاب و ارزشمند مثل طلا و نقره انتخاب می‌شدند. اینجا زمان حکمرانی امپراطوری‌های بزرگ در جهان است و پای حکومت‌ها به میان آمد. سکه‌ها نیز مشکلات خود را داشتند. برای مثال یکسان نبودن خلوص فلز به کار رفته شده یا سنگینی آن‌ها از جمله مشکلات رایج این نوع از پول بود.

برای حل این مساله خزانه‌هایی ایجاد شد تا افراد با ذخیره سکه‌های طلا یا نقره خود در آن، اعتبارنامه دریافت می‌کردند. این مدل را شاید بتوان اولین استفاده از پول کاغذی در تاریخ نامید. به تدریج حکومت‌ها و دولت‌های قدرتمند کنترل این خزانه و انتشار این اسناد کاغذی را در دست گرفتند. در نتیجه به جایی رسیدیم که وظیفه انتشار پول به دست دولت‌ها افتاد. این مساله باعث می‌شود، دولت‌ها هر زمان که بخواهند بدون وقفه پول چاپ کرده که نتیجه‌ آن در بیشتر مواقع تولید تورم و کاهش قدرت خرید مردم است. اینجا زمانی است که بیت کوین وارد زندگی ما شد.

تاریخچه بیت کوین؛ اولین پول الکترونیکی غیرمتمرکز 

در روز 31 اکتبر 2008 مصادف با 10 آبان ماه 1387 مقاله‌ای با عنوان “Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System” به معنی «بیت کوین: یک سیستم پول الکترونیکی همتا به همتا» منتشر شد. نام نویسنده این مقاله ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) نوشته شده بود. کسی نمی‌داند که این نام، اسم یک نفر است یا گروهی از دانشمندان چنین نامی را برای خود انتخاب کرده‌اند. این مقاله که وایت پیپر بیت کوین است، تنها 9 صفحه داشت. ایده‌ اصلی این مقاله ارائه‌ یک سیستم پرداخت مالی الکترونیکی به صورت فرد به فرد است؛ به این معنی که افراد بتوانند بدون نیاز به نهاد واسطه مانند بانک‌ها یا دولت‌ها مبادله مالی داشته باشند. پس می‌توان گفت که بیت کوین، رقیبی برای بانک‌ها است. مقاله مربوط به وایت پیپر بیت کوین را می‌توانید از این لینک مشاهده کنید.

دو مشکل در اینجا به‌وجود می‌آید. یک اینکه افراد چگونه به یکدیگر اعتماد کنند و مورد دوم اینکه چگونه می‌توان جلوی مفهومی را به‌نام دوبار خرج کردن (Double Spending) گرفت؟ در دوبار خرج کردن که یک نوع حمله است، یک فرد ممکن است یک مبلغ را برای دو نفر بفرستد و از این روش سوءاستفاده کند.

بیشتر بخوانید:آموزش ترید ارز دیجیتال

ساتوشی مشکل اول را از طریق امضای دیجیتال حل کرد. او با توضیح درباره اینکه در تبادلات شبکه بیت کوین از فناوری بلاکچین استفاده می‌شود و در این فناوری توابع رمزنگاری به‌کار گرفته می‌شوند، برای تغییر و حمله به آن به دستگاه‌های قدرتمند (از نظر توان محاسباتی)‌ نیاز است و تغییر در آن‌ها به این راحتی صورت نخواهد گرفت، مشکل دوم را حل کرد. 

 خالق بیت کوین کیست؟ 

یکی از جنجالی‌ترین مباحث از ابتدای معرفی بیت کوین تاکنون، هویت خالق یا خالقان این سیستم مالی جدید است. ساتوشی ناکاماتو (Satoshi Nakamoto) نام مستعاری است که فرد یا افرادی که بیت کوین را به‌وجود آورده‌اند، برای خود انتخاب کرده‌اند. ساتوشی ناکاموتو کار بر روی کدهای شبکه بلاک چین بیت کوین را از سال 2007 آغاز کرد. در 18 آگوست سال 2008 یا 28 مرداد 1387 او یک وبسایت به نشانی www.Bitcoin.org را خریداری کرد و در نهایت در تاریخ 31 اکتبر 2008 یا 10 آبان 1387 مقاله بیت کوین را منتشر کرد. او در هیچ یک از فعالیت‌های خود اطلاعاتی از خود منتشر نکرده بود و کسی از هویت واقعی او خبر نداشت.

پشتوانه بیت کوین چیست؟

پشتوانه ارزهای فیات (ریال، دلار، یورو) معمولا دولت و قدرت اقتصادی آن کشور است؛ اما تکلیف بیت کوین با توجه به غیرمتمرکز بودنش چه می‌شود؟ به‌طور کلی چیزی که اولین رمزارز معتبر دنیا را ارزشمند می‌کند، استقبال مردم از تکنولوژی آن، به رسمیت شناختن آن و استفاده از آن برای اهداف مختلف است. برای درک بهتر این مطلب مثالی می‌زنیم:

فرض کنید تمامی مردم جهان عدس را به عنوان یک واحد پول بپذیرند و به عنوان مثال برای خریدهایشان عدس مبادله کنند. با این منوال عدس ارزشمند می‌شود در حالی که دولت‌ها عدس را توزیع و کنترل نمی‌کنند و عدس پشتوانه‌ای ندارد. شاید خود عدس به خودی خود ارزش چندانی نداشته باشد؛ اما بنا بر دلایلی، مردم آن را به عنوان یک نوع پول پذیرفته‌اند و در معاملاتشان از آن استفاده می‌کنند و حتی ممکن است برخی به این امید که عدس شایع‌تر و ارزشمندتر می‌شود، به منظور سرمایه‌گذاری برای آینده عدس نگهداری کنند.

البته مسلم است که داستان بیت کوین و عدس تفاوت بسیار زیادی دارد و دلایلی که باعث پذیرش بیت کوین توسط مردم شده‌اند، دلایل بسیار محکم و مهمی هستند.

تقابل دولت‌ها با بیت کوین

قانون‌گذاری بیت کوین و به طور کلی بازار ارزهای دیجیتال، یکی از جنجالی‌ترین مسائلی است که این حوزه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند. احتمالا این سوال برایتان پیش آمده که اگر بیت کوین ساختار اقتصادی فعلی را به چالش کشیده، آیا بیت کوین قانونی است و دولت‌ها تا چه اندازه بر روی این ارز دیجیتال محبوب کنترل دارند و اصلا آیا دولت‌ها می‌توانند بیت کوین را محدود کنند. 

کشورها رویکردهای متفاوتی نسبت به این موضوع دارند و هر کدام قوانین خاص خود را برای فعالیت‌های مربوط به این حوزه وضع کرده‌اند. بعضی دولت‌ها نیز ترجیح داده‌اند فعلا به قانون‌گذاری این حوزه ورود نکنند؛ یعنی آموزش خرید و فروش ارز دیجیتال در بعضی کشورها هنوز تحت هیچ قانون خاصی نیست. عدم قانون‌گذاری مشخص برای بیت کوین، نشان‌دهنده غیرقانونی بودن آن نیست. آخرین وضعیت قانون‌گذاری در حوزه کریپتوکارنسی را می‌توانید از این لینک مطالعه کنید. دولت‌ها تنها می‌توانند بر شرکت‌ها و صرافی‌های متمرکز که در آن کشورها مشغول به فعالیت هستند، قانون‌گذاری کنند و حساب افراد را از طریق صرافی‌ها رصد کنند.

در نتیجه می‌توان دولت‌ها را بزرگ‌ترین رقیب و دشمن بیت کوین معرفی کرد؛ زیرا بیت کوین اولین سیستم مالی است که تحت نظارت هیچ نهادی نیست و هویت کاربران آن تا حدی ناشناس است. مورد دوم از این جهت باعث نگرانی دولت‌ها است، زیرا ممکن است از این طریق فرار مالیات، پولشویی، استفاده در فعالیت‌های غیرقانونی مثل توزیع مواد مخدر، اسلحه، قاچاق انسان و امثالهم بیشتر شود. البته این قضیه نگرانی کامیونیتی کریپتو و بیت کوین را نیز به همراه دارد.

بلاک چین بیت کوین چیست؟

بلاکچین ابزاری برای ذخیره اطلاعات به صورت به‌ هم پیوسته و زنجیره‌وار است. این اطلاعات در دفتر کل (Ledger) آن شبکه ذخیره می‌شود. این دفتر کل یا Ledger می‌تواند عمومی باشد و تمام افراد به طور یکسان به آن دسترسی داشته باشند. از آنجایی که بیت کوین یک دارایی با ارزش است و ماهیت آن به گونه‌ای است که توسط تمام افراد حاضر در شبکه اداره می‌شود، باید محلی برای ذخیره کردن تمام تراکنش‌ها داشته باشد. اگر قرار است پای بانکی برای ذخیره کردن بیت کوین در میان نباشد، تراکنش‌های آن باید در محلی امن و مطمئن ذخیره شوند. ساتوشی ناکاموتو از فناوری بلاک چین برای ذخیره تراکنش‌های بیت کوین استفاده کرد.

کل شبکه بیت کوین از فناوری بلاکچین استفاده کرده و به این فناوری وابسته است. تمام تراکنش‌هایی که در شبکه بیت کوین تایید می‌شوند، در بلاک چین بیت کوین ذخیره می‌شوند. این شبکه توسط بازیگرانی که به آنها نود (Node) یا گره گفته می‌شود، کنترل می‌شود. هر Full Node (نود اصلی شبکه که اختیار تمام دارد) در شبکه بیت کوین، به طور مستقل لجر بیتکوین را ذخیره می‌کند. زمانی که چند نود مستقل یک نسخه واحد از بلاک چین را ذخیره کنند، اعتماد به اطلاعات ذخیره شده در این شبکه افزایش می‌یابد. 

بلاک چین بیت کوین چطور کار می‌کند؟

اگر شخصی بخواهد تراکنشی در شبکه بیت کوین داشته باشد، درخواست تراکنشش برای تمام اعضای  شبکه ارسال می‌شود. اعضای شبکه با بررسی سابقه متوجه می‌شوند که او موجودی کافی برای انجام این تراکنش را دارد یا نه و در نهایت تراکنش او را معتبر یا غیر معتبر در نظر می‌گیرند. اگر تراکنشی معتبر باشد، منتظر تایید اعضای شبکه می‌ماند. یکی از اجزای مهم بلاکچین بیت کوین، هدر هر بلاک است. این جز از بلاک دارای اطلاعات مهمی است که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم.

مفهوم Block Header در بیت کوین چیست؟

در شبکه بلاکچین، هر بلاک با استفاده از هش Header Block آن بلاک شناخته می‌شود. در هدر بلاک شش داده ذخیره می‌شود. لازم به ذکر است که هدر هر بلاک 80 بایت از حجم 1 مگابایتی شبکه بیت کوین را اشغال می‌کند. در هر هدر بلاک شبکه بیت کوین اطلاعات زیر ذخیره می‌شود:

• نسخه بیت کوین: ورژن یا Version بیت کوین به نسخه نرم‌افزار بیت کوینی اشاره دارد که ماینر از آن استفاده کرده است. این بخش 4 بایت حجم دارد.
• Previous block hash: هدر بلاک قبلی با استفاده از تابع رمزنگاری بیت کوین هش شده (به فرم رمزنگاری درآمده) و در بلاک بعدی ذخیره می‌شود. این بخش 32 بایت حجم دارد.
• Merkle Root: ساتوشی برای تامین امنیت تراکنش‌ها از یک ساختار درختی برای هش کردن تراکنش‌ها استفاده کرده است. این ساختار درختی را Merkle Tree می‌گوییم.این بخش 32 بایت حجم دارد. تصویر زیر این مورد را نشان می‌دهد: